''Sahici Aşklar Külliyatı''ndan kalanlar..

Kitap: Binbir İnsan Masalları 3 / Sahici Aşklar Külliyatı

Yazar: Cem Mumcu

Sayfa: 98  Baskı: 10

Yayınevi: Okuyan Us

Hem aşk dediğin hep aşık olana göre değil midir ki? (Syf 13)

Aşk...

Acıya bulaşan... (Syf 14)

Yitirmeyecek denli yitirmişliği, yoklanmayacak denli hiçliği seçmenin gücünü elimizden alan bu aşkı, diğerinin saldırısı gibi algılıyoruz. (Syf 16)

Aşk...

Bıçak gibi... (Syf 25)

Aşk...

Bazen merak... (Syf 30)

Bu ilk konuşmamız ama çok eski tanışıyor gibiyiz. (Syf 36)

Neden olamadığımızı hiçbir zaman bilemedim, belki bilmek istemedim. Sanırım o benim gibi yaşamadı beni, o anlatsa başka anlatırdı belki her şeyi. Bana yalancı derdiniz. Oysa insan kendine yalan söyleyemiyor, bildiğim tek şey benim böyle yaşadığım olan biteni. Sonuçta olmadı, olamadık. Ve o çıplaklık da bir daha olmadı. Kimse beni o kadar soyamadı ve ben aslında hep giyinik olduğumu bile bile seviştim ondan sonra. (Syf 40-41)

Bazen ''o yok muydu?'' diye düşünüyorum. Belki hepsini ben ekledim ona, onda gördüklerimin, onda hissettiklerimin. (Syf 41)

Güvende olmak için çoğunluğa benzemeye çalıştın belki de, yitirdin kendini. Kendi çekirdeğine ufalmayı göze alamadın, hem unuttun onun güzelliğini. Şimdi buluş onunla yeniden, saçını okşa, sev biricikliğini ve diğerlerine benzemezliğini içinin. (Syf 94)